De eetmomenten zijn wel heel bijzonder. Ook al is er een prachtige tafel we zitten liever op een onmogelijke manier. De grond is het meest populair maar ook kleine krukjes of stoeltjes waar ik nauwelijks op pas geven de voorkeur. Iedereen krijgt een bolletje rijst op een bordje. Er word nog net " selamat makan" ( eet smakelijk) gezegd en graaien maar. Hun eten met hun handen namelijk. Er wordt lekker geboerd, gesmakt maar zeker niet gepraat want binnen 10 minuten is iedereen klaar om van tafel te gaan, handen te wassen en verder met hun telefoon te gaan. Als ik dan eindelijk klaar ben met de lepel zegt de gene die achterwacht had bij mij " permission " en is dan ook met gierende banden weg. Ik zeg nog even " terima kasih " ( dank je wel) voor wie het horen kan en ga naar mijn kamer voor een bakkie nescafe gold.
Heel veel dingen zijn lekker maar niets krijg je hier voor niets. Graten, botten, ogen, enz, alles zit eraan. Succes ermee. Ook zijn ze gek op doorbakken dingen die wij, droog noemen. Gelukkig is er altijd wel iets met soep zodat je het weg kan spoelen. Ik ben een bofkont dat ik dit allemaal mee mag maken. Jullie zijn natuurlijk weer welkom om bij mij thuis te komen proeven š. Ik schenk er wijn bij dus misschien wat langer dan 10 minuten aan tafel š·
