Het is een lokale markt dus gingen we er met een lokale bus, Dala Dala, heen. Je hebt 2 soorten:
Een dichte bus die 40 jaar geleden afgekeurd is door Connexxion. Met harde Afrikaanse muziek. Was goed te doen. Natuurlijk 10 mensen meer dan er stoelen zijn dus even bukken bij de politie posten. De bijrijder doet dan even handje klap en we gaan verder. Het lijkt wel schoolreisje. Alleen dan zit niemand borstvoeding te geven naast je. Ook kopen ze meteen even dingen in langs de weg voor moeders. Wij wachten wel even hoor, geen punt. Nu ben ik gek op uien maar om in die lucht 2 uur te zitten is iets anders. Wassen die mensen zich niet??? De bus stopt als iemand zijn hand op steekt. Haltes kennen ze niet.
Een open bus. Hoera dacht ik op de terugweg. Het begon goed we waren de eerste dus plek zat. Uurtje wachten tot hij vol zat. Maar onze vol is iets anders dan hun vol. Elke keer stak iemand zijn hand op langs de weg, maar we zitten toch vol ????? Het bleek ook post.nl te zijn want er stonden dingen langs de weg maar ook wij zetten dingen langs de weg en niemand komt er verder aan. Dat is wel weer bijzonder voor Afrikaanse begrippen. Gelukkig waren wij de laatste die uit moesten stappen anders had ik het nooit gehaald. Zo'n slangen mens ben ik niet š
Darajani market zelf vond ik niet zo bijzonder. Er was een vis, vlees, kruiden en groente gedeelte. We hebben de inkopen voor maandag gedaan maar de vis was niet vers volgens Mohammed dus die haald hij bij ons ergens vandaan. Ze kunnen dat aan de kieuwen zien. Het was niet heel groot zoals ik verwacht had. Ze zijn hier gek op patat. Dus inplaats van rijst die ze natuurlijk thuis eten staat er vooral patat met shoarma op het menu in de eethuisjes rond de markt. Gelukkig hadden ze wel pilau voor mij.š
Toen we naar de dala dala liepen kwamen we langs een gewone markt wat ik veel interessanter vond. Ook daar staat de Masai te verkopen. Daar ga ik nog wel een keer alleen heen. š
