Lieve allemaal. Wat heeft CuraƧao niet? Ondanks het geweldige landschap, heerlijke zee en de vreselijk aardige mensen blijf ik hier toch niet. Waarom?
Ik ging hierheen omdat dit een buitenkansje was vanwege Orlando die ik op een feestje bij een vriendin ontmoet had. Het klikte meteen. De fles op tafel en lekker bomen over van alles. Bedankt Manon. Aan het eind van de avond heb ik mijzelf uitgenodigd op zijn Joke’s om langs te komen in CuraƧao. Moet je doen zei hij. Meteen een handige tip van Joke: zeg dit niet tegen mij.
Die arme schat wist natuurlijk niet dat ik het zou doen en dan meteen 8, nee stiekem 9 weken. Ha Ha. Door de operatie aan mijn schouder leek het mij een prima idee omdat ik niet wist hoe het zou gaan lopen. Rustig eiland, lekker relaxt. Dus nu zit ik hier. Mijn schouder is trouwens voor 90% over. Dat laatste stukje duurt natuurlijk het langst, maar daar heb ik eigenlijk in het dagelijkse leven geen last van.
Ik kwam hier aan
en schrok ervan dat het zo Nederlands is. Had ik nooit gedacht. Dit viel erg
tegen. Ik houd ervan als alles anders is. Een lekkere cultuurshock zodat je
weer weet hoe het ook kan. Allemaal blanke mensen met grote auto’s, juwelen, en
Nederlands sprekend. Daar stond ik dan in mijn legging. Waar zijn al die
lekkere dikke negerinnen met een tekort shirt? Gelukkig is dit allemaal goed
gekomen want in Orlando’s wijk is niets te merken van al die pracht en Praal.
Maar toch mis ik hier enorm het buitenleven wat in Aziatische landen
heerst. De Markten, eten op straat, de geuren, de drukte buiten. Hier leeft iedereen binnen.
Grappig dat zo’n klein zinnetje bepalend kan zijn voor de
keuzen waar je wil zijn. Ha Ha, ik kom
dus gewoon terug naar huis. X
