Lieve allemaal. Helaas ben ik zelf niet naar een bruiloft geweest. Ik ben iedereen zijn vriend maar zo bevriend nou ook weer niet kennelijk. Ha Ha. Je ziet veel optochten op straat. Zoals iedereen wel weet werkt India met een kastenstelsel. Je heb de hoogste, middelste, laagste en daar onder zitten nog de onaanraakbare. Die doen echt alle naarste klusjes. Officieel is het afgeschaft maar het zal nog wel eeuwen duren voordat dit werkelijk zo is.
Als je trouwt doe je dit in je eigen kasten. Het is een huwelijk geregeld door de ouders. De ouders van het meisje moeten een bruidsschat betalen. Liefde komt er niet aan te pas. Vaak ontmoeten de echtparen elkaar pas op de dag zelf. Dit kan natuurlijk enorm tegen vallen en dat is soms ook te zien. Totaal geen vreugde of passie. Ze gaan bij de jonge thuis wonen. Het meisje moet dan de schoonouders en man verzorgen. En het liefst zoveel mogelijk jongens baren want die leveren geld op. In arme gezinnen worden meisjes vaak na de geboorte vermoord omdat er geen geld is om later een bruidsschat te betalen. Dus de ouders van een jonge hebben altijd de win, win situatie.
Onbegrijpelijk dat zo’n plechtigheid wel 3 dagen duurt. Eerst bij het meisje thuis, dan bij de jonge en dan de familie en vrienden samen. Op alle dagen
zijn er heel veel ceremonies. Bij elk huwelijk gaat dit anders vanwege het
geloof. Op de dag zelf is er een grootste optocht. Hoe rijker hoe langer. Carnaval
is er niets bij. De bruidegom zit op een paard, orkest erbij en zoveel mogelijk
lichtjes. De bruid gaat zelfstandig naar
de plek van trouwen. Als ze rijk is ook in optocht anders ieder voor zich. Na
de plechtigheid is er feest. Mannen en vrouwen dansen niet samen. Ieder heeft
zijn eigen kring. Intimiteit alleen achter gesloten deuren.
Het ziet er erg
leuk uit maar het is dus meer voor de buitenwereld dan voor het bruidspaar zelf.
Gelukkig breekt de liefde hier ook door maar het zal nog lang duren voordat dit
normaal is. En wat is eigenlijk normaal? We weten nu dat liefde ook niet
levenslang is. Misschien gewoon maar niet trouwen. Zonder boterbriefje kun je
ook heeeeeel gelukkig worden. Pluk de dag zou ik zeggen. X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.