De MAF

Lieve allemaal. Adrienne werkt 2 dagen bij MAF ( Mission Aviation Fellowship). Dit keer niet als vrijwilliger maar gewoon op het kantoor, geld verdienen voor de huur. Ik plaag haar altijd dat ze bij een reisbureau werkt want zij regelt de vluchten. De MAF vliegt naar plekken die moeilijk bereikbaar zijn. Zodat er zieken, post, soms water vervoert kunnen worden maar ook hulpverleners en missionarissen. De klanten betalen gewoon maar de piloten + vliegtuigen worden gesponsord. Meestal door kerken. Ze vliegen over de hele wereld. 

Je voelt hem al aankomen. Ik had weer eens mazzel dat ik tegen vergoeding een dagje mee kon. Ik ging natuurlijk wel in stijl heen met privé chauffeur Winston. Op kantoor stond de koffie klaar. (Helaas moest ik het gebakje erbij denken). En de weegschaal 😱. Ik weeg hier 4 kilo minder dan thuis?????? Ze kunnen maar een bepaald gewicht meenemen dus alles word geteld. 

Daarna werd ik persoonlijk door kantoormedewerkster Adrienne afgeleverd aan de piloot. 

Grondpersoneel was een beetje verward dat er maar 1 passagier was. Maar iedereen ging toch netjes achter zijn loketje zitten. Eerst ticket controle, toen paspoort controle, het veiligheidspoortje hebben ze uitgelaten, kost iets teveel voor 1 persoon. En wie blaast alleen zichzelf op in de middle of nowhere ????? Toen liep er iemand mee naar het vliegtuig. Daar stond Emil de piloot uit Zwitserland op mij te wachten. Ik moest wel even in het vliegtuig gehesen worden want ik mocht naast de piloot zitten. Bij de deur hing een soort touwladdertje. Dus wie weet kunnen jullie het terug vinden op YouTube 😀 om te gieren 😂

De missie was, heen mij vermaken. Terug 2 stafmedewerkers ophalen bij de eerste stop en een gezin die voor een missie in zo'n dorpje woont ophalen bij de tweede stop. Ze hebben een korte vakantie in Monrovia. Zelfs hun hondje ging gewoon mee. Bewondering voor deze mensen. Middle of nowhere met 3 kleine kinderen. Dan heb je wel heel veel liefde in je ♥.



Eigenlijk is vliegen heel makkelijk. Je schakelt de Tom Tom in en de rest gaat vanzelf. Nu moet ik er bij zeggen dat in Liberia 3 maatschappijen maar vliegen op de 12 vliegveldjes die hier zijn. De grote vliegtuigen vliegen alleen op Monrovia via de kustlijn. Echt druk in het ruim is het dus niet en beneden is alleen boesch boesch met af en toe een dorpje zonder wegen. Hoe mensen zo leven kunnen. Landen daarin tegen is wel een dingetje. De piloot moet het echt overnemen want de tweede stop was niet meer dan een karrespoor. Echt geweldig om mee temaken. 

Bij de eerste stop hadden we een vertraging van een uur. Het lijkt allemaal een beetje op flighing doctors dus ik was alvast uit het vliegtuig geklommen om in mijn beste look (borstjes vooruit, lipjes getuit) te gaan staan voor de knappe Afrikaanse dokter ( zie foto). Maar helaas er kwam een kapotte waterpomp aan. Heb ik daarop gewacht. 😅

Achteraf gingen er 2 aardige ingenieurs mee. Dus werd mijn valentijnsdag toch nog goed. ♥

Weer een geweldige dag. 👍💋